Ovidio, dal X libro delle Metamorfosi.

Emile Levy - La morte di Orfeo 

Ovidio, dal X libro delle Metamorfosi.

nova nupta [...]
occidit in talum serpentis dente recepito.
Quem satis ad superas postquam Rhodopeius auras
deflevit vates, ne non temptares et umbras,
ad Styga Taenaria est ausus descendere porta:
serque leves populos simulacraque funta sepulchro
Persephonen adiit inamoenaque regna tenentem
umbrarum dominum
[...]
Eurydicenque vocant. Umbras erat illa recentes
inter, et incessit passu de vulnere tardo.
Hanc simul et legem Rhodopeius accidit Orpheus,
ne flectat retro sua lumina, donec Avernas
exierit valles; aut irrita dona futura.
[...]
Nec procul afuerant telluris margine summae:
hic, ne deficeret metuens, avidusque vivendi,
flexit amans oculos: et protinus illa relapsa est;
brachiaque intendens prendique et prendere certans
nil nisi cedentes infelix adripit auras.
Iamque iterum moriens non est de coniuge quicquam
questa suo (quid enim nisi se quereretur amatam?)
supremumque «vale», quod iam vix auribus ille
acciperet, dixit, revolutaque rursus eodem est.
[...] stupuit gemina nece coniugis Orpheus